خانم رییس‌جمهور سازمان ملل را متحیر کرد

سخنان رئیس‌جمهور آرژانتین در مجمع عمومی سازمان ملل که در آن دخالت جمهوری اسلامی ایران را در انفجارهای بوینس‌آیرس در سال ۱۹۹۴ میلادی رد و از نظام سوریه و حزب‌الله لبنان و غزه حمایت کرد، باعث خشم برخی رسانه‌ها شد.
 
"کریستینا فرناندز" در سازمان ملل گفت: یکسال است که شما نظام اسد را نظام تروریست می دانید. شما از مخالفانی که ما آنها را انقلابیون می دانستیم حمایت می کنید و امروز برای مهار انقلابیونی گردهم آمده‌ایم که روشن شده است آنها تروریست هستند و بیشتر آنان در شبکه‌های تروریستی عضویت دارند و از افراط گرایی به افراط گرایی هرچه بیشتر منتقل شده اند.
 
به گزارش پایگاه اینترنتی خبرگزاری سانای فلسطین ، این سخنرانی کریستینا فرناندز در سازمان ملل به منزله انفجار بمب بود.
 
فرناندز در سخنرانی خود افزود: "نام حزب الله لبنان پیش از این در فهرست سازمانهای تروریستی گنجانده شده بود و روشن شده است حزب الله یک حزب بزرگ و به رسمیت شناخته شده در لبنان است.
 
رئیس جمهور آرژانتین گفت: "شما ایران را در پی انفجاری که در سفارت اسرائیل در بوینس آیرس در سال 1994 میلادی رخ داد متهم کردید و تحقیقاتی که ما انجام دادیم دخالت ایران را در این انفجار تأیید نکرد".
 
وی تصریح کرد : شما قطعنامه جنگ با القاعده را پس از حوادث یازده سپتامبر سال 2001 میلادی صادر کردید، مجوز ورود ( نظامی) به چندین کشور را دادید و مردمان آنها مانند عراق و افغانستان به این بهانه کشته شدند در حالی که این دو کشور همچنان از تروریسم رنج می برند!
 
رئیس جمهور آر‍ژانتین افزود: با بمباران غزه، عمق و شدت فاجعه ای که اسرائیل مرتکب شد روشن شد، شمار زیادی از فلسطینیان قربانی شدند در حالی که شما به موشکهایی که به اسرائیل اصابت کرد اهمیت دادید و موشکهایی هم که به اسرائیل اصابت کرد تأثیری نداشت و خساراتی در آنجا به بار نیاورد.»
 
فرناندز گفت :امروز اینجا هستیم تا یک قطعنامه بین المللی درباره مجرم دانستن گروه «داعش» و مقابله با آن صادر شود در حالی که داعش مورد حمایت چند کشور شناخته شده است و شما بهتر از دیگران آنها را می شناسید و داعش هم پیمان برخی قدرتهای بزرگ عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد است !
 
برخی شبکه ‌های تلویزیونی ماهواره ای از پخش مستقیم این سخنرانی خودداری و ترجمه آن را قطع کردند اما شبکه‌های اجتماعی به طور گسترده سخنرانی کریستینا فرناندز دی کرشنر را منتشر کرده‌اند.

عکس/ واکنش احمدی‌نژاد به دیدار روحانی و کامرون

حسن روحانی در سفر به نیویورک با کامرون دیدار و گفتگو کرد. این عکس در صفحه اینستاگرام محمود احمدی‌نژاد منتشر شده و در توصیف آن آمده: دیدار با آقای سایمون گس نماینده وقت انگلستان در 5+1

مستند «یک سال تجربه»/واکاوی مواضع و اقدامات آمریکا در قبال ایران طی یکسال گذشته

صدا و سیما بعد از مدت‌ها حمایت شدید و یک طرفه از فعالیت‌های دیپلماسی دولت و مذاکرات هسته‌ای و سانسور کامل مواضع و فعالیت‌های منتقدین توافقنامه ضعیف، بالاخره مجبور شد سکوت کامل خود را تخفیف بدهد. در این مستند به بخشی از دستاوردهای توافق‌نامه ژنو که منفعت خاصی را نصیب ملت نکرده است، پرداخته است.

به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی رئیس جمهور ما»؛ مستند "یکسال تجربه"، کاری از شبکه اول سیما به بررسی مواضع و اقدامات آمریکا در قبال ایران طی یکسال گذشته. پرداخته است.

ـ دانلود لینک مستقیم  مستند یک سال تجربه - کیفیت پایین (اندازه فایل: 34.4 مگابایت

ـ دانلود لینک مستقیم  مستند یک سال تجربه - کیفیت متوسط (اندازه فایل: 96.8 مگابایت

ـ دانلود لینک مستقیم  مستند یک سال تجربه - کیفیت بالا (اندازه فایل: 195.4 مگابایت

هنوز با دو «ایرانیت» سروکار داریم/درباره یک دهه توهین اشراف به محمود احمدی نژاد

بررسی های تاریخی از همان دوران باستان تا عصر حاضر، اثبات می کنند که در طول مبارزات طبقاتی، این دو ایرانیتِ متخاصم و متضاد در مقابل هم قرار دارند و این تضاد و تقابل در جامعه امروزِ ایران به طور محسوسی وجود دارد. در فرهنگ و تاریخِ ایرانیتِ اشرافی–طبقاتی،از رهبران اجتماعی تحت عناوینی همچون فاسد،غاصب، ویرانگر،افراطی،فراماسونر،ساحر، منحرف،"بزرگترین خطر از صدر اسلام" و غیره یاد می شود که تمامی این موارد را می توان در همین زمانِ حال و در برخورد با کسانی که ندای عدالت اجتماعی سر داده اند، دید.

به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی رئیس جمهور ما»؛ چرا در طول تاریخ ایران به افرادی که علیه مالکیت خصوصیِ نامشروع یک فرد، یا علیه یک اقلیتِ بر جان و مالِ مردم به پا خاسته، و در جهت استقرارِ اخلاق، انسانیت و عدالت سخنی گفته، مطلبی نوشته و یا قیام کرده اند توهین می شود؛ اما از مدافعان اشرافیت و جاهلیت که در ناز و نعمت به سر برده اند، تجلیل می شود؟!

در بررسی های تاریخی باید به این واقعیت توجه داشت که در جامعه ای مانند ایران مبارزه و تلاشِ طبقه محروم و متوسط؛ علیه طبقه خاص و اشرافی، به منظور احقاق حق، استقرار عدالت، لغو مالکیت خصوصی نامشروع افراد و گروه های اقلیت اجتماعی، سابقه ای چند هزار ساله دارد. این تلاش ها و مبارزات که هدف غایی اش، استقرار نظام اجتماعی در همه ی زمینه ها بر اساس اخلاق، کرامت انسانی و عدالت است در هر دوره تاریخیِ جامعه ما، متناسب با شرایط اقتصادی (شیوه ی تولید مسلط)، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی همان دوره تاریخیِ ایران صورت گرفته و میگیرد. این تلاش ها برای حذف سلطه بخشِ یک اقلیت خاص و آرزوی استقرار عدالت؛ با قبول حاکمیت جامعه و نظام اجتماعی، بخشی از «فرهنگ جامعه ایران» از همان دوران باستان به شمار می رود که به دوران اسلامی و جامعه کنونی ما منتقل شده است. در این رابطه و در یک بررسیِ فرهنگی آشکار می شود که در بطنِ مبارزاتِ طبقاتی ما ، هنوز با دو «ایرانیت» سروکار داریم: یکی طبقه خاصِ آقازاده ها و اشرافی که بر منافع طبقاتی و تبلیغات بی پایه و غلط نژادی استوار بوده و هست؛ و دیگری ایرانیت «محرومان، طبقه متوسط و رهبرانِ اجتماعی عدالت خواه» که در جهتِ استقرار عدالت در جامعه ی ایرانی و رفع و دفع مظالم اقتصادی، سیاسی و فرهنگیِ طبقه اشرافی مبارزه نموده و می نمایند.
بررسی های تاریخی از همان دوران باستان تا عصر حاضر، اثبات می کنند که در طول مبارزات طبقاتی، این دو ایرانیتِ متخاصم و متضاد در مقابل هم قرار دارند و این تضاد و تقابل در جامعه امروزِ ایران به طور محسوسی وجود دارد. در فرهنگ و تاریخِ ایرانیتِ اشرافی - طبقاتی، از رهبران اجتماعی تحت عناوینی همچون فاسد، غاصب، ویرانگر، افراطی، فراماسونر، ساحر ، منحرف،" بزرگترین خطر از صدر اسلام " و غیره یاد می شود که تمامی این موارد را می توان در همین زمانِ حال و در برخورد با کسانی که ندای عدالت اجتماعی سر داده اند، دید. نکته حائز اهمیت این است که اکثر افراد و عناصر وابسته به طبقه خاص آقازاده ها و اشرافییت، به منظور تحقیر و توهین به رهبران عدالت اجتماعی و تحقیر نظریات اجتماعی این رهبران، مطالب موهن و سخیفی را نسبت داده اند تا با ایجاد حساسیت و نفرت، مانع نفوذ اندیشه های این رهبران و بزرگان به میان مردم شده و از ایجاد یک «پایگاه اجتماعی ضد ستم» و ضد «آقازاده پروری» و ضد «اختصاصی سازی» در جامعه جلوگیری نمایند. این اتهامات آن قدر بدون ذکر سند، دلیل و مدرک تکرار می شوند تا به تدریج در افکار عامه مردم به عنوان یک حقیقت تاریخی پذیرفته شود و کسی جرأت تردید درباره ی صحت این اتهامات را نداشته باشد و اگر هم کسی تردید کرد، خود هدف اتهامات و هجمه ها قرار می گیرد. در بسیاری از بررسی های تاریخی، می توان نامِ افرادی را دید که به دلیل فریاد عدالت خواهی و تلاش برای فروپاشی ساختار طبقاتی، قربانی تمایلات نژادی، سیاسی و تعلقات طبقاتیِ حاکم بر جامعه و همچنین قربانی کسانی که اشرافیت مادی و معنوی را با هم در آمیخته بودند؛ شدند.

نمونه عینی و ملموس این رفتارهای مغرضانه، را به نوعی می توان در مطالب موهنی مشاهده کرد که افراد و عناصر دارای منافع خاص، به فردی مانند "محمود احمدی نژاد" و نزدیکانش نسبت داده اند؛ آن هم هنگامی که دادِ عدالت اجتماعی از سوی دولت نهم و دهم بلند شد و می رفت تا بنیان اختصاصی سازی و ریشه افراد و طبقات دارای منافع خاص را در هم بریزد. به عبارتی دیگر مردم، عدالت و عدالتخواهی را در ذهن خود پرورانده بودند و شرایط کاملاً مهیا بود تا فریاد و پرچم عدالت خواهی توسط احمدینژاد در سال 84 بلند شود. محمود احمدی نژاد در مقام ریاست دولت که قدرت عملیاتی و اجرایی در سطح جامعه داشت، معتقد بود دیگر قدرت‌طلبی‌ها و زیاده‌خواهی‌ها رابطه انسان‌ها را تنظیم نخواهد کرد و رابطه انسان‌ها براساس فطرت انسانی خواهد بود. وی در سخنان خود بارها اعلام کرده بود که عشق به عدالت و توحید در اعماق جان انسان‌ها می‌جوشد و انسان‌ها احساس می‌کنند که باید برای استقرار توحید و عدالت در کنار یکدیگر قرار بگیرند و عدالت اجتماعی را مطالبه کنند. محمود احمدی نژاد تلاش نمود جلوی کسانی را که به واسطه ی قدرت مالی، سیاسی و تبلیغاتی، صاحب حق شناخته می شدند بگیرد تا بتوان حیات اجتماعی را بر اساس عدالت، قوام و رشد بدهد. وقتی که احمدی نژاد استقرار عدالت را از وظایف اصلی حاکمیت می دانست و تأکید داشت که سازوکارها را باید به‌گونه‌ای تنظیم کنیم که فضاها کنترل شود تا آحاد مختلف مردم از فرصت‌ها و ثروت عمومی بهره ببرند کاملا طبیعی است که با مواضع تند و اتهامات گوناگونِ طبقه اشرافی پرور و کسانی که دارای منافع مشترک هستند روبه رو شود. وی طبقه متوسط و اقشار محروم را داخل در جامعه دانست و از حقوق آنان با قد علم کردن در مقابل مافیای قدرت و ثروت به معنای واقعی کلمه دفاع نمود. این وضعیت ایجاد شده در جامعه امروز و تلاش برای احقاق حق طبقه متوسط و محرومان، یکی از دو "ایرانیتی" است که ایرانیتِ دیگر؛ یعنی همان طبقه خاص و دارای منافع مشترک را رو در روی آن قرار داده است. شناخت ساختار طبقاتی و نیروهای شرکت کننده در حرکت عدالتخواهی و عدالت محوری با جانبداری از احمدی نژاد که دارای وابستگی طبقاتی، سیاسی، اقتصادی نبود، درک بهتری از این دو ایرانیت به دست خواهد داد.
این موج توهین ها، تخریب هاو نیز اظهار نظرهای غیر منصفانه دامن نزدیکانِ احمدی نژاد راگرفت و روز به روز بر شدت آن ها افزوده شد؛ به طوری که سعی گردید تا اذهان عمومی را نسبت به این افراد، مکدر نمایند.

نکته حائز اهمیت این است که چون هیچ وقت به طور دقیق و به صورت اصولی، ابعاد و برنامه های دولتِ احمدی نژاد در جهتِ پیاده سازی عدالت، برای دیگران، باز نشد و در این مورد شناخت و آگاهی حاصل نگردید، مخالفان و دشمنان وی، راحت تر بر طبل مخالفت و تخریب خود کوبیدند. آن ها برای حفظ منافع و امتیازات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی خود از این عدم شناخت و آگاهی کافیِ جامعه نسبت به برنامه های احمدی نژاد استفاده کرده و تبلیغات منفی وسیعی را علیه وی به راه انداختند.
احمدی نژادی که همیشه خود را با القاب و عناوینی همچون " خادم ملت " و " نوکر مردم " معرفی می کرد آنقدر مورد هجمه و تبلیغات منفی قرار گرفت که هیچ وقت خط مشی و سیاست وی در اداره امور کشور به درستی تبیین نشد. حالا دیگر مخالفان و برخی از به ظاهر خودی ها وی را با القابی همچون فراماسونر، ساحر، افراطی، منحرف، بزرگترین خطر از صدر اسلام و غیره می خواندند.
ظاهراً کاری که باید انجام شود ایجاد یک تصویر متوازن و ایجابی نسبت به گفتمان دولت عدالت محور از طریق اطلاع رسانی درباره خدمات، فعالیت ها و عملکردهای دولت نهم و دهم است تا بتوان به یک درک و شعور گفتمانی در باب این دولت رسید. شاید یک تحلیل گفتمانی درست، بتواند تا حدودی از بار منفی انتقادات به دولت قبل را که رنگ تخریب و تخطئه به خود گرفته است خنثی کند. امید است گفتمان عدالت خواه دولت نهم و دهم، در راستای تحقق کارآمد عدالت و سایر دال‌ها و اهداف آرمانی خویش، با توجه به مقتضیات زمانی و مکانی، دال‌های شناور لازم را اخذ و تثبیت نموده و بدین‌وسیله، بر کارایی و اثربخشی و به هنگامی خود بیفرایند.

نتیجه بی تدبیری‌های دولت در بازار سرمایه/بورس تهران درآستانه بزرگترین بحران عمرخود قرارگرفت

رییس سازمان و مدیرعامل بورس تهران با کارگزاران و مسئولین نشستی را برای پیدا کردن راه حل برون رفتن از بحران برگزار کردند / اکنون دو ماهی است که یک احساس ناامنی در فعالان بازار سرمایه و سرمایه گذارانی که جدیدا جذب شده بودند بوجود آمده است/ کارشناسان معتقدند که این رکود بی سابقه در یک ساله گذشته و به دلیل تصمیمات غیرکارشناسانه دولت به وجود آمده.

به گزارش «پایگاه خبری تحلیلی رئیس جمهور ما»؛ بورس تهران به نقطه بحران رسیده است. رییس سازمان و مدیرعامل بورس تهران با کارگزاران و مسئولین روز سه شنبه نشستی را برای پیدا کردن راه حل برون رفتن از این بحران برگزار کردند. این نشست که بدون حضور خبرنگاران و پشت درب های بسته برگزار شد بدلیل اختلاف زیاد بین مسئولین و کارشناسان بی نتیجه ماند.
دکتر سید حمید میرمعینی کارشناس بازار سرمایه میگوید سرمایه ها در حال خروج از بورس کشور می باشد "متاسفانه بازار سرمایه اکنون در حال ورود به بحران است و اگر دولت تدبیر نکند امید از بازار سرمایه خارج خواهد شد. اکنون دو ماهی است که یک احساس ناامنی در فعالان بازار سرمایه و سرمایه گذارانی که جدیدا جذب شده بودند بوجود آمده است و ضوابط جدیدی هم که اتخاذ شده باعث نشد این ناامنی رفع شود"
کارشناسان معتقدند که این رکود بی سابقه در یک ساله گذشته به دلیل تصمیمات غیرکارشناسانه دولت به وجود آمده. مهدی محمود رباطی کارشناس بازار سرمایه بر این باور است که دولت یازدهم نه تنها کمکی به بورس نکرده بلکه این بازار را از جذابیت انداخته است "در گزارش صد روزه آقای روحانی از مردم برای حضور در بازار سرمایه دعوت شد و وعده حمایت و توسعه بازار داده شد. اما در طی ماه های زمامداری دولت یازدهم کمترین حمایتی که از بازار سرمایه صورت نگرفت هیچ، مجموعه عملکرد دولت در راستای از جذابیت انداختن این بازار بوده است".
این کارشناس در ادامه می افزاید "این اقدامات دولت باعث شده تا سهامداران در نامه ای به مقام معظم رهبری از ایشان برای تعادل بازار سرمایه کشور استمداد خواهی کرده و دولت را به دلیل عملکرد در حوزه بازار سرمایه مورد اعتماد ندانند".
تصمیمات خلق الساعه و کارشناسی نشده همچون محدودیت فروش که موجب کاهش شدید سهام شد و دولت مجبور شد تا آن را لغو کند اصلی ترین دلیل بر بحران اکنون بورس می باشد. همچنین تعلل وزارت اقتصاد در تعیین تکلیف مدیریت سازمان بورس دلیل دیگری است که سبب تلاطمات اخیر بازار سرمایه شد. با اعلام بازداشت بابک زنجانی و مسائل مرتبط با وی شایعات گسترده ای در بازار مبنی بر ارتباط مدیران سازمان بورس با تخلفات وی شنیده شد، اما وزارت اقتصاد و وزیرش که رییس شورای بورس است با تعلل فراوان نسبت به تکذیب موضوع فوق و حمایت از مدیریت فعلی اقدام کردند.
البته در این بین نقش مجلس را نیز نباید نادیده گرفت. بهمن آرمان، رئیس اسبق اداره مطالعات و بررسی‌های پیشین بورس تهران معتقد است که مجلس نیز در بحران بورس نقش منفی را ایفا کرده "بحران بورس تهران عملاً از هنگامی آغاز شد که مجلس شورای اسلامی طی اقدامی کارشناسی نشده که همچنان بر آن اصرار می‌ورزد، قیمت خوراک گاز طبیعی محصولات پتروشیمی را به میزان 6برابر افزایش داد. در هیچ جای دنیا، قیمت یک کالا که به‌عنوان محصول استراتژیک صنعت یک کشور است تاکنون این میزان افزایش چند برابری را تجربه نکرده است"
نادیده انگاشته شدن بازار سرمایه توسط دولت برخلاف سیاست های اقتصاد مقاومتی بوده و لزوم توجه به این بازار و همچنین عمل به وعده های دولت در این باره میتواند این بازار مهم را از خطر فروپاشی و بحران نجات دهد.

آیا کامرون به روحانی بی‌احترامی کرد؟ +تصاویر

دیوید کامرون در دیدار حسن روحانی پای خود را روی پای دیگرش انداخته بود.
 این اقدام البته با شرایطی خاص در عرف بین المللی بی احترامی محسوب نمی شود اما معمولا مقامات کشورها از آن خودداری می کنند.

بر اساس اصول و اداب تشریفات در دیدارهای رسمی، مقامات مجازند در دیدار با همدیگر، پای خود را روی پای دیگر بیندازند. به صورتی که زیر زانوی یک پاف روی زانوی پای دیگر قرار بگیرد. البته در دیدارهایی که غیررسمی باشند هم این اجازه داده شده است که ساق یک پا کاملا روی ران دیگر قرار بگیرد.

در این میان، اروپایی ها معمولا بلافاصله پس از نشستن، پای راست را روی پای چپ می اندازند. اما این عرف نیز رایج است که در دیدارهای رسمی، مقامات پاها را کنار هم و با فاصله بسیار کم روی زمین قرار می دهند. طوری که به نظر بیاید پاها تقریبا جفت شده است.

این در حالی است که برای مقامات عرب، انداختن پاها روی هم به صورتی که تخته کفش طرف مقابل، به سمت شان باشد بسیار ناراحت کننده است و سبب دلخوری شدید آنها می شود.

گفتنی است اینساگرام منتسب به حسن روحانی تصویر دیدار روحاین و کامرون را البته بدون آنکه به نوع نشستن کامرون اشاره کند، منتشر کرده است.

گفتنی است دو سال پیش، نوع نشستن سفیر سوئد در دیدار با محمود احمدی نژاد واکنش های مختلفی به همراه داشت. در دیدار مذکور، احمدی نژاد هم اقدام متقابلی انجام داد و پای خود را روی پای دیگرش انداخت. رفتار سفیر سوئد در دیدار مذکور به دلیل پایین تر بودن مقام او از نفر مقابل، بدون تردید بی احترامی محسوب می شد.

روحانی البته در این دیدار رفتار متقابل کامرون را انجام نداد. اقدام دیوید کامرون شاید در ریزه کاری های مربوز به اصول تشریفات بین الملل بی احترامی محسوب نشود، اما آیا نخست وزیر انگلیس در اولین دیدار با رییس جمهور ایران بعد از انقلاب، این رفتار غیرمرسوم را بدون منظور و پیام خاصی انجام داده است؟